Siła Żaru – Antoni Kędzierski

Tytuł: Siła Żaru

Autor: Antoni Kędzierski

Wydawnictwo: Novae Res

Rok Wydania: 2022

Ilość Stron: 429

Ocena: 6/10

Opis:

Katarzyna otrzymuje tajemniczą kopertę od swojego dawnego ukochanego, Nie byłoby w tym nic dziwnego, dgyby nie fakt, że mężczyzna nie żyje od roku, a list wręcza jej… obecny mąż. […]

Recenzja:

Ciekawiło mnie zawsze czy tylko ja daję sobie tę przestrzeń do rozmyślań nad książką po jej przeczytaniu. W końcu powieści z nutą filozoficzną – tak mi się wydaję, że można trochę ten tytuł tak podciągnąć – potrzebują takiego zastanowienia się, chwili konsternacji i chwili na zadumę. Jednakże czy faktycznie każda książka taką chwilę powinna mieć? Tego chyba tak do końca nigdy się nie dowiem.

Kasia otrzymuje od męża tajemniczą kopertę, jak się okazuje od dawnego ukochanego, który na tę chwilę nie żyje od roku. W podarunku znajduje się zaproszenie do dziwnego domu w środku lasu… W pierwszym rzucie zapaliła mi się czerwona lampa, niczym na filmie z kategorii horror: „nie idź tam, głupia!”. Następnie uznałam, że kurczę to musi być jednak fascynująca tajemnica, jeśli kobieta podejmuje wyzwanie i zjawia się w miejscu wyznaczonym przez trupa, nazwijmy to dość kolokwialnie. Oczekiwałam, że to będzie pozycja do porządnych przemyśleń… Opis delikatnie sugerował lekką fantastykę, a wyszło zupełnie coś innego. Pan Antoni zupełnie w inną stronę skierował fabułę i to mnie, niestety, trochę rozczarowało.

Nasza bohaterka spotyka i poznaje różnych ludzi, ich historie, ich emocje i przeżycia. I nie zaprzeczam, że niektóre urzekają nas z miejsca, inne zaś pozostawiają w zagubieniu i to nie byle jakim. Książka jest napisana specyficznym językiem, myślę, że to właściwe określenie. Większość historii czułam się zdezorientowana jak sama Kaśka. A ja nie lubię się tak czuć, po prostu. Uwiodła mnie piękna okładka, a w środku oczekiwało na mnie zupełnie coś innego. Jednakże pan Kędzierski użył niezłej metody pisarskiej, w której nie wiemy, faktycznie, czy coś jest rzeczywistością, snem czy imaginacją i to ogromnie mu się chwali.

Całościowo nie mogę narzekać, że straciłam czas na czytanie tego tytułu. W jakiejś części uważam, że zwyczajnie w świecie nie zrozumiałam tego, co Autor miał do przekazania. Takie sytuacje też się trafiają i zupełnie nie widzę w tym nic złego. W pełnym rozrachunku uważam, że powieść mogła być połowę krótszą, mniej zagmatwana, z większą ilością dialogów, napisana lżejszym językiem, ale czy właśnie takiej książki chciał dla siebie i dla nas Autor? Nie koniecznie. Jest nieźle, mogło być lepiej, ale to tylko i wyłącznie moja opinia, więc świat się nie zawali.